Хислате, ки Эмомалӣ Раҳмонро маҳбуби халқ кард

Хислате, ки Эмомалӣ Раҳмонро маҳбуби халқ кард

Таърих собит сохтааст, он миллате, ки тақдири имрӯзу фардои худро дар даст дорад, аз хушбахтии бузург бархурдор аст. Аз ин рӯ, соҳиби давлати комилан мустақил шудан, барои миллати тоҷик рӯйдоди нодири таърихӣ мебошад ва бешак бо гузашти солҳо барои сокинони кишвар Истиқлолияти давлатӣ аҳамияти қавитару бештарро касб менамояд. Имрӯз мардуми мо шаҳди соҳибихтиёриву озодии давлати худро чашид ва албатта ифтихорманд аст, ки бо номи Тоҷикистон давлати мустақил ва Ватани ободу осоишта доранд.

Истиқлолият дар таърихи ҳазорсолаи халқамон воқеаи бузург аст, вале Тоҷикистон аз нахустин рӯзҳои истиқлолияти худ ба мушкилоту монеаҳои зиёд дучор омад ва дар ин раванд роҳи душвори ташаккули давлатдориро аз сар гузаронид. Хушбахтона, халқи тоҷик, ки аз азал марзу буми худро дӯст медораду барояш ҷоннисорӣ мекунад, бори дигар собит сохт, ки дорои заковату хирад буда, қудрати бартарафсозии ҳар гуна душвориро дорад...